Bouwen is Liefde
Tijdens mijn HBO studie bouwkunde in Enschede werd mij en de rest van de klas door onze leraar, dhr. van Apeldoorn gevraagd wat is bouwen? Na de gebruikelijke antwoorden als iets maken, creëren of stapelen, welke allemaal werden afgedaan als irrelevant, bleek liefde het goede antwoord te zijn. Volledig verbouwereerd en niet begrijpend wat liefde met bouwen had te maken, wij hadden toen immers hele andere beelden in ons hoofd bij liefde, verlieten we de klas.
Ook tijdens mijn vervolgstudie Architectuur aan de universiteit van Eindhoven werd mij nog niet duidelijk wat liefde nou met bouwen te maken had. Volgens de hoge heren aldaar ging het om vormgeving, concepten en filosofische beschouwingen over hoe een gebouw de mens en samenleving moest vormen. Allemaal erg interessant maar weinig toepasbaar in de dagelijkse praktijk van het bouwen.
Pas tijdens mijn werkzame carrière bij Friso Woudstra Architecten begon het kwartje te vallen, Bouwen was wel degelijk Liefde. Liefde voor het detail, Liefde voor het ambacht wat inherent aan bouwen zou moeten zijn, maar ook Liefde voor verhoudingen.
Achteraf bezien was hetgeen gepredikt op de universiteit helemaal geen liefde, dat was porno, of lust. Een geweldig verhaal en een prachtig plaatje maken namelijk nog geen goed gebouw. Die geven alleen een illusie van begeerte, vergelijkbaar met een mooie vrouw in een naaktblad waar ongetwijfeld ook goede artikelen in staan. Echter een ieder weet dat wanneer je haar 5 jaar later tegenkomt bij de bakker, het in het echt toch vaak tegenvalt.
Bij bouwen is dat precies hetzelfde, alleen met echte liefde voor materialisering en detaillering ontstaat er een gebouw dat de tand des tijds kan weerstaan. Als dat dan ook nog bestaat uit meer dan een conceptueel, door tijdsgeest bepaalde opzet, ontstaat er iets wat een langdurige en duurzame relatie oplevert. Men spreekt dan pas van echte liefde.
Erik Lindenschot
